İki İhtimalle Yaşamak

Bir zenginliğin kişisel farkındalıkla bilinçaltının uysallığıyla derinden örtbas edilmesi,

Diğeri lükse duyulan saygınlığın naif bir çizgiyle hayata entegre edilmesi…

Her iki ihtimalde de öznel doğruyu yakalamaya çalışmak mümkün.

Birinci seçenek bize kişisel hazlardan uzak, daha felsefik geniş bir tablo ile yaşama karşı duyarlı olmayı sağlarken diğeri varolan koşulları en üst potansiyele taşımayı hedefliyor.

Nasıl?

Öncelikle soru şu olmalı,

Ben kimim?

İkinci soru,

Hayattan neler bekliyorum?

Sorulara net ve objektif cevaplar vermek her ne kadar mümkün olamasa da öncelikle çıplak bir benlikle yanıt almak ve

ardından realitik bir perspektife koşullar ve hedefler açısından saptamalar yaparak eklemek bununla birlikte girişimde bulunma döngüsünü başlatmak gerekiyor.

En öznel yaklaşımın içinde bile, barındırdığı toplumsal, ekonomik sosyal tecrübeleri, kişisel düşünce ve duyguları ardında bırakmak mümkün olamayacaktır. Tek bir yol imkan sağlar bu duruma.

O da;

Kendini dünyanın uzağında bir yerlerde, belki bir uzay boşluğunda hayal etmek.

Bu ölçüde geriye sadece yaşamsal ihtiyaçlar ön plana çıkar.

O halde minimalize edilmiş hayati ihtiyaçlarımızı çantamıza alıp yavaş yavaş dünyaya dönebiliriz.

Bir kenti ilk kez gezdiğinizde ilk olarak nelere dikkat ederdiniz?

Genelleme yapıldığında yetkinlikleriniz, ihtiyaçlar ve duygularınız doğrultusunda eylemlerde bulunacağınız öngörülür.

İlgi alanınız ve yeteneğiniz fotoğraf çekmek ise öncelikle temel bir güdü olan en iyi hale getirme isteğimiz bu noktada harekete geçer ve en iyi fotoğrafları yakalama arzusunun peşinde dolanırız, en iyi yerler en iyi ışık, en iyi zaman, elimizdeki imkanlar bunlar ölçüsünde planlama yaparız çok hızlı bir şekilde.

Ya da bir müzisyenseniz, bulunduğunuz yerde müzik kültürünü keşfetmek adına hemen bir konser, canlı bir dinleti veya müzik marketleri dolaşmak adına araştırma yapar ve bu hedefimize ulaşmaya çalışırız.

Peki bu kadar hızlı plan yapabilme becerisine doğuştan sahip olan bir insan nasıl olur da, hiçbir şey elinde değilmiş gibi karamsarlığın ve boşluğun kölesi haline gelebilir?

Yanıt; kim olduğunu unutmak ile ilgili.

Sele kapılmak, benliksel faciayı benimsemek,

Vurdumduymazlığın zararından sıyrılabileceğine inanmak ve tüm bunlara farkında olmadan körü körüne bağlanmak ile ilgili.

Ne istiyorum? Her gün bu soruyu sormalı insan.

Bugünden, yarından, yakın ve uzak gelecekten ne istiyorum? Nerde olmak istiyorum, nasıl yaşamak, neyi başarmak, nerede durmak?

Bütün bu sorulara gelemeyişi, insanın tembellik başlığı altında kendini kandırdığı güncel problemler aslında.

Dünyadaki tüm sorunları bir kenara attığımızı, herkesin huzur içinde yaşadığı bir toplum olduğunu varsaysak bile, bireyin kendi benliğini düzenli olarak sınamadığı, beklentilerini sürekli olarak hatırlamadığı bir zaman diliminde boşvermişlik yine hüküm sürecektir.

Hayatın mükemmel olması diye birşey yok, bireyin beklentilerinin neler olduğu ve bu beklentiler ufkunda hangi çalışmalarda bulunduğu bir gerçek olarak karşımızda.

Zenginlik mi istiyorsunuz, içinde bulunduğunuz durumdan daha büyük bir zenginlik mi, o halde sınırlarınızın dışına çıkmak için cesur kararlar alın ve çalışmaya başlayın, düşünmekten öte, daha harekete dayalı bir çözüm planı oluşturun kendinize.

Zenginlik umrumda değil ben başka hedefler ışığında topluma dünyaya katkı sağlamak ve manevi duygularla öznel bir hazza sahip olarak yaşamak istiyorum mu diyorsunuz?

Saptayın,

Yetkinliklerinizi, ihtiyaçları, sorunları, yakın ve uzak çevrenizi, size destek olacak kaynakları.,

Planınızı yapın.

Her iki ihtimalde de ortaya çıkan şudur;

Birey önce kendinde olanı saptamalı,

bunlar yetenekler, ihtiyaçlar, yaşadığı süreç, çözüm kaynakları, planları ve realitik bir bakış açısı..

Sonra hazırladığı plan dahilinde aşama aşama harekette bulunması yani eyleme geçmesi…

Ardından başarıya ulaşma yolunda engel durumları belirleyip bunlarla ilgili daha önceden hazırlamış olduğu çözüm kaynaklarını devreye sokup ilerleme kaydetmesi veya analitik bir beceriyle planına doğru yürürken vereceği kararlar konusunda yine başlangıçtaki prensiplerini unutmaması..

Her 3 aşama tamamlandıkça sarmal bir döngüde büyüyerek gelişen ihtiyaçlar, yetenekler, başarılar, hedefler ve yeni sorunlarla birlikte çözümler oluşacaktır.

Tekrar başa dönüyoruz ve yeniden soruyoruz o zaman;

Ben kimim?